Γραφικό ορεινό χωριό, χτισμένο σε κατάφυτη πλαγιά του Ξηροβουνίου με μαγευτική θέα τα Τζουμέρκα , τα Άγραφα ,τα Ακαρνανικά όρη και τη λίμνη Πουρναρίου. Πήρε το όνομά της από το χρώμα της ρόδινης αυγής που
προσφέρει ο ανατολικός ορίζοντας.

Η Ροδαυγή είναι ένα κεφαλοχώρι της Άρτας με 250 μόνιμους κατοίκους, .υψόμετρο 740μ (πλατεία) και απόσταση 24 km από την πόλη της Άρτας, 59 km από την Πρέβεζα και 57 Km από τα Ιωάννινα.
Στους αρχαίους χρόνους έφερε την επωνυμία Αθήναιον. Αργότερα προσάρμοσε το όνομα Νησίστα και σήμερα είναι γνωστή με το όνομα Ροδαυγή, το οποίο έλαβε το 1962.

Παραδόσεις – Δοξασίες
Πολλά τοπωνύμια έχουν σχέση με ένα παραμυθένιο κόσμο που ξετυλίγεται γύρω απ’αυτά. Ο «Χάβος με τα Βαενάκια και το Κακολάγκαδο». Τα «Δυο Παιδάκια» που μαρμάρωσαν στη μέση της πλαγιάς του βουνού. Το «νερό της Συκιάς» κάτω από τη Μπιστούρα. Το «Ντερβένι», όπου γινόταν ο αγιασμός τα Φώτα. Η εικόνα της Αγίας Παρασκευής που βρέθηκε στη σημερινή θέση του ναού της Αγ.Παρασκευής ύστερα από γιγαντιαία κατολίσθηση που έγινε προ αμνημονεύτων χρόνων στον αρχικό οικισμό της Ροδαυγής στη θέση Κακολάγκαδο με την ονομασία «Αγ.Παρασκευή». «Το Μπέσικο» με την κρύα πηγή, τα πελώρια πλατάνια και τις μικροσπηλιές όπου φώλιαζε προσωρινά ο Δράκος και ετοιμάζονταν να αρπάξει την ομορφότερη κοπέλα της Νησίστας από το χωροστάσι του πανηγυριού της Αγ.Παρασκευής.

Η Ροδαυγή επί Τουρκοκρατίας
Η Ροδαυγή απελευθερώθηκε από τους Τούρκους το 1913. Από το 1881 μέχρι το 1913 ο Άραχθος ποταμός ήταν το φυσικό σύνορο του Τουρκικού μέρους με το Ελληνικό. Το χωριό είχε χαρακτηριστεί από τους Τούρκους ως κεφαλοχώρι και το διοικούσε ο Μουχτάρης και δύο Αγάδες. Άλλη αρχή ήταν ο Μοντήρης και οι Ζαπιτιέδες (χωροφύλακες). Στη Νησίστα οι Ζαπιτιέδες είχαν την έδρα στο Καρακούλι (θέση Κούλια). Πολλοί Ροδαυγιώτες για να αποφύγουν την τουρκική καταπίεση έφυγαν από το χωριό και εγκαταστάθηκαν στο «Ελληνικό», δηλ. στην απέναντι πλευρά του ποταμού, όπου δημιούργησαν την Πέρα Νησίστα, ή Νησίστα Π.Ε. (Παλιάς Ελλάδας) σήμερα Κεντρικό.

Εκπαίδευση
Παλαιότερα στη Ροδαυγή κατοικούσαν περίπου 900 άτομα και λειτουργούσαν 4 δημοτικά σχολεία με πάνω από 180 μαθητές. Σήμερα λειτουργεί ένα μονοθέσιο με παιδιά και από τα γειτονικά χωριά και ένα νηπιαγωγείο. Το 1969 λειτούργησε τριτάξιο Γυμνάσιο μέχρι το 1994. Στις αρχές του 1970 ιδρύθηκε Οικοκυρική Σχολή η οποία λειτούργησε για μια δεκαετία περίπου.

Ασχολίες των κατοίκων και τοπικά προϊόντα
Κύρια ασχολία των κατοίκων της Ροδαυγής ήταν η γεωργοκτηνοτροφία και η δεντροκαλλιέργεια με κύρια δέντρα την μηλιά, την καστανιά και τη ζαμπέλα απ’όπου παράγονταν και εξακολουθεί να παράγεται το ονομαστό και παραδοσιακό «τσίπουρο της Ροδαυγής». Στην περιοχή υπάρχουν πολλές πηγές και ευδοκιμούν σπάνια ενδημικά φυτά, όπως: κρόκος, άγριες ορχιδέες, μανιτάρια καθώς και αρωματικά φυτά όπως θρούμπι, ρίγανη, τσάι, φασκόμηλο και άλλα.

Η Ροδαυγή έχει εξαιρετικό κλίμα (δροσερό το καλοκαίρι) και χάριν αυτού οι κάτοικοι ζουν πολλά χρόνια. Ο θεσμός της οικογένειας και της συγγένειας είναι πολύ έντονος και ενισχύεται μέσα από τις ευχάριστες στιγμές των πανηγυριών και των γλεντιών τις οποίες οι κάτοικοι απολαμβάνουν.